vorige pagina 

 volgende pagina

afscheid
 
de foto
een stralend gezicht
soepel golvend haar
glooiingen over z’n lijf,
ingelijst er bij
een getuigenis
van zijn kunnen
- een overwinnaar -
 
op mijn netvlies
een schriel gezicht
doffe ogen, stekels
waar golvingen zaten,
knokig zijn hele wezen
breekbaar als glas
- een verliezer -
 
 
woest golven
mijn gevoelens
van die foto naar
het zo fragiele,
beuken tegen ‘t plaatje
op mijn netvlies,
hoe te bedaren?
 
 
Michiel de Jong
 

Het is een wonder
 
Een grijze hemel
hangt zwaar op het land.
Eindeloos veenlandschap,
zwart, onder grauwe luchten.
Een trage flard zon wringt
zich door de donkere wolken,
zet de velden in gouden gloed.
Even maar, dan drukt de grijze hemel
wéér op het land.
Het land van gebogen ruggen,
knokige gezichten,
rammelende magen.
Van lusteloze aardappeleters
bij schraal licht van een olielamp.
 
Ik zie Vincent bezig,
verbeten zittend achter z’n ezel,
worstelend met licht en donker.
 
 
Michiel de Jong
 

Nostalgie

Buiten guurt het
binnen is ‘t behaaglijk.
Een aangename warmte
omgeeft mij vanuit het niets.
Zachtjes reageert de thermostaat.
Ik droom weg.

Een chromen hoed boven een
donkerglimmend lichaam
zwart, rank en rond.
‘n Rossig mica oog
geeft flikkerend
haar vlammend
geheim prijs.
Hoor haar snorren.
Als ze driftig doorlaait
kleurt haar buik lichtroze.
Ook ik raak in vuur en vlam.
Willen we beiden niet verteren
dan moet ik haar wel temperen.
Ik strek mijn hand naar de pook tussen
de vier poten.

Dan trekt de klik uit een doosje aan de wand, mij weer terug in de stille warmte.

 

©Michiel de Jong

       - de reischaaf -
 
       In mijn linkerooghoek 
       hangt ‘ie onbeholpen aan de wand.
       Terwijl de schemer binnen doezelt
       bespeelt zijn silhouet mijn zinnen.
      
       Als een uit Rien Poortvliet’s
       prentenboek gelopen plaatje
       gaat hij zijn straffe gang
       over ruw hol en dol hout.
 
       Reien, reien, reien doet hij.
       Spaanders krullen knisperend
       uit zijn vlijmscherp gewet hart.
       Al het grove raakt zoet.
      
       Daarbij, een gestalte
       een mij dierbare blik
       en in ‘t blauw van z’n ogen
       vlammend meesterschap.
 
      
       Een warm gevoel
       welt in mij.
 
      
       ©Michiel de Jong

vorige pagina 

 volgende pagina